جرعه ای ز کوثر علوی

 

·         

وقتی که نفس با تزکیه و تفکر در خود ، که منجر به نزول معرفت از سوی خداست و آنهم پر نفع ترین  معارف است ( به فرموده ی امیرالمؤمنین ) ، درک کرد که بسیار از آنچه را گه گمان میکر د نیاز اوست ، نیازش نبوده و بلکه فتنه ای بوده برای اثبات وفای به عهد او ، و نه به زندان کشیدنش ... آنوقت این لذت آزادی  را با هیچ چیز تعویض نمیکند .

بعد میبیند که تشنگیش  میبایستی از حوض کوثر حکمت رفع شود ، و میبیند که گمشده ای مؤمن حکمت است و آن  یعنی دانشی که افاضه میشود از منبع حکمت و ساقی آن ساقی حوض توحید ، جناب حضرت مولی الموحدین امیر المؤمنین است ... و این عطای کثیر مادام زیاد میشود وپایانی در لذت سکر آن نیست . و سقاهم ربهم شرابا طهورا ... و آنگاهست که میتواند وارد حیطه دارالسلام شود و تا از حوض ننوشد ،  جنتی نمیشود .

در ذیل آیه فوق از امام صادق علیه السلام منقول است که :  یطهرهم  عن کل شی سوی الله

( تفسیر مجمع البیان ج 10 – ص 623)

در محبت علی سری است که بزرگترین سر است در نیل به حقیقت ایمان - چنانچه در روایتی هم بدان اشاره شده -  که معیار ثقل میزان در یوم القیمه همین محبت است و هر کس به قدر طهارتش و تقربش به دایره ی مطهرون ، بهره مندی بیشتری دارد .

این محبت آبی است که غسل در آن مطهر میکند ،

ما خصکم بولایتکم طیبنا لخلقنا ، تزکیه لنا ، کفاره لذنوبنا ، طهاره لانفسنا ( مفاتیح الجنان – زیارت جامعه کبیره )

اینها باید در جوهر انسان محقق شود و دیده شود و صرف کلام و یک احساس زود گذر و یک نسیم روح افزا از آن جنت ، کمال این حروف نیست ...

اعتکاف تو را مقرب این در میکند ... و توسل تو را به کوبه ی در مدام در کوبیدن

بکوب ، بکوب ، بکوب این در را  حتی اتک الیقین