جرعه ای ز کوثر علوی

مخاصمه نکنید

فکر مخاصمه هم نکنید ، مگر دشمن کاملا بری از دین باشد و دستور مخاصمه با او رسیده باشد. در این حالت برای خدا مخاصمه کنید

اگر با هر کس که کمی با چهار چوب ذهنی شما یکی نبود جنگیدید به خودی زدید. و خودتان زخمی میشوید. خسته میشوید . قوتی از ناحیه ی خدا هم شما را تأیید نمیکند.

دوستان را که میبینید به هم نپرید. به اندازه از هم گله کنید . گله تان از سر مهربانی باشد ،‏گله ی فراق باشد .

بگذارید ذهنتان آرام باشد و ارامم نفس بکشد. در این تلاطم ها بی اندیشه خود را مغروق نکنید.

برگردید . اگر با کسی قهرید آشتی کنید. شما عذر خواهی کنید . حتما بدانید  تقصیر شما بوده که قهر پیش امده.

همه چیز را بزراید به حساب خدا . واقعا  نه دروغین و کذب.

عجب را سر ببرید با ذل عبودیت

اینها را چرا نوشتم؟

اینها مقدمه حکمت است .... و نیمه ی شعبان در راه....

العطش عزیز زهرا ... که تشنه ی حکمتیم